'Er is verschil tussen tevredenheid en genotzucht. Voor genotzucht jaagt men plezier of genieting na. Tevredenheid beoogt het omgekeerde: niet het nastreven van zaken die plezier verschaffen, maar plezier beleven aan zaken die er zijn. Dit is ook een belangrijk aspect van de filosofie van Epicurus, over wie in zijn tijd wilde verhalen de ronde deden. In werkelijkheid erkende hij genot weliswaar als meest nastrevenswaardig doel, maar tegelijk zei hij dat als de mens zijn noodzakelijke verlangens en behoeften kon bevredigen, er een situatie van statische tevredenheid optrad. Een situatie die wel door tijdelijke prikkels kon worden beïnvloed, maar niet werkelijk verbeterd.'
reacties op dit artikel
#1 | 19-01-13 | jan graafland
Toen ik eens, als opgewonden soldaatje, van een Duitse deerne 5 riesige Wiener schnitsels gevoerd kreeg, daarna geen pap meer kon zeggen, vroeg ze of de berg varkensvlees mij "zur Friede geführt hat". Bedacht toen ik 18 was: tevredenheid bewaart de vrede, maar wat moet mijn hevig overkokende testosteronspiegel daar nu weer mee?
#2 | 19-01-13 | Huub
@ Jan, Ja en...? Wat deed je met die "tijdelijke prikkels? 't Klinkt niet alsof je "berustte in een "situatie van statische tevredenheid". Een ware cliffhanger dus! Het begin van een feuilleton met als titel "50 tinten schnitzel"?
#3 | 19-01-13 | jan graafland
Huub,
Bedoelde alleen maar dat zur Friede en te vreden etymologisch verwant zijn, waarbij Friede nog direct opponerend linkt aan Krieg, echter ons te vreden al iets verder van oorlog weg staat. Toch, een goed maal houdt een soldaat even koest, tot vrede voert, ik heb toen gewoon even goed gevoeld.
